Podążając z Konopnicką po północnych terenach Austrii i Włoch, widzimy pisarkę spacerującą po alpejskich łąkach, zasłuchaną w szum górskich potoków, rzek i wodospadów, dzielnie wędrującą po wyboistych szlakach do miejsc ewokujących pięknem natury - przyrody dzikiej, groźnej, nieujarzmionej, a jednocześnie wabiącej tajemnym urokiem i powabem nie z tego świata. Stajemy się też świadkami — o dziwo?! — ryzykownych eskapad mistrzyni pióra: m.in. na furmance — po niebezpiecznych szlakach komunikacyjnych, jej śmiertelnych zapasów z krwiożerczymi weneckimi komarami, a także ucieczki po drabinie z zalanego przez powódź hotelu w Weronie. (z Posłowia)
We Wrażeniach z podróży znajdujemy już na wstępie takie słowa: „Jeżeli kochasz przyrodę i chcesz wypatrzyć jej tajemnicze piękności, i posłyszeć jej gwary, i szumy, i uczuć jej pieszczotę pełną świeżości i siły - weź odzież wędrowca, kij w rękę i pójdź ze mną w góry". Wezwanie pisarki można odczytywać dwojako. Po pierwsze, stanowi ono zaproszenie do wspólnej - autorki i czytelnika - podróży do miejsc niezwykłych, których podstawowym desygnatem wyjątkowości jest szeroko rozumiane piękno. Po drugie, owo wezwanie wydaje się być zachętą do wędrówki znacznie ważniejszej i głębszej niż odkrywanie uroków świata przyrody, czy też artyzmu obiektów architektonicznych, estetyki dzieł sztuki, rangi pomników historii - wędrówki do prawdziwej, autentycznej Konopnickiej. W tym kontekście Wrażenia z podróży wydają się interesujące nie tylko ze względu na to, że wyznaczają punkt początkowy prozatorskiej twórczości Konopnickiej - bo dotychczas prozą pisywała ona wyłącznie krytyki literackie - ale również z uwagi na obecne w utworze - niekiedy ukryte, zakodowane - tropy biograficzne.
Lektura Wrażeń z podróży pozwala czytelnikowi zapoznać się z Konopnicką, jakiej zapewne do tej pory nie znał. Autorka [...] nie jawi się w tym dziele jako skostniała w dziewiętnastowiecznej poetyce autorka wierszyków o tematyce ludowej, dziecięcej i patriotycznej, ale jako jednostka aktywna, dynamiczna, ciekawa świata i życia, chłonąca piękno i ogrom natury oraz doskonaląca swój umysł medytacjami wytworów ludzkiego geniuszu - budynków, rzeźb, obrazów. (z Posłowia)
„Pierwszego dnia miałyśmy deszcz, czekoladę dość cienką, rozmowę ze Stefanem — i bardzo kwaśne humory. Drugiego — leciuchny promyczek słońca, deser z twardych jabłek werońskich i dużo nadziei. Trzeciego — pełno gliniastych mułów pod oknami, trochę błękitu na wschodzie i najpocieszniejszy w świecie widok bohaterskich oficerów Werony, którzy co gorętszy czas zalewu po kwaterach przesiedziawszy, teraz ruszyli się po dwóch, po trzech, malowniczo owinięci w płaszcze, groźni, chmurni, namarszczeni, z powagą zbawców miasta i narodu." (fragment książki)
Książce towarzyszy płyta z nagranym audiobookiem w wykonaniu Andrzeja Gładysza.
Pozycja dofinansowana ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury
