Wczesne dekrety Papieskiej Komisji Biblijnej.

Oczywiście wątpliwości dotyczą nie tylko Nowego, ale także Starego Testamentu. Czy Mojżesz faktycznie był autorem przypisywanego mu Pięcioksięgu, czy też to dzieło powstało wiele lat później, jak od końca XIX wieku twierdzi większość krytyków protestanckich? Czy tak ważny dla chrześcijan opis stworzenia świata i człowieka to tylko starożytna legenda, czy też pisany symbolicznym językiem zasadniczo prawdziwy historycznie przekaz, którego źródłem jest Objawienie? Czy księgi prorockie, szczególnie tak ważna dla Kościoła księga proroka Izajasza, to tylko luźny zbiór późniejszych tekstów, czy też jest w niej zawarte prawdziwe przesłanie historycznego Izajasza? Nie tylko my zadajemy sobie te pytania; są one równie stare jak pojawienie się krytyki biblijnej i pierwsze, racjonalne próby zrozumienia Pisma.
Kościół – i nie jest to, niestety, rzecz powszechnie znana – potrafił przecież na te pytania odpowiedzieć. Papieska Komisja Biblijna, powołana przez papieża Leona XIII (jej kompetencje i pozycję określił św. Pius X) aż do lat 30. XX wieku rozstrzygała podobne wątpliwości. Jej wypowiedzi – ostrożne, kompetentne, rzetelne i jednocześnie odwołujące się do źródeł wiary – nic nie straciły na swej aktualności.

Paweł Lisicki