Samotna pani z Dulwich
Narracja rozpoczyna się w lecie 1919 roku, gdy główny bohater spotyka starszą panią Legge w uzdrowisku Haréville. Pani Legge opowiada mu historię swojej przyjaciółki, pani Harmer, która mieszka w Dulwich. Oliver Mostyn, jedna z centralnych postaci, to człowiek o niezwykłej życiorysie – pół-Irlandczyk, podróżnik i poszukiwacz przygód, który mimo wielu prób i przedsięwzięć nigdy do końca nie osiągnął sukcesu. Jego życie pełne jest bliskich zwycięstw i bolesnych porażek, które kontrastują z jego jedynym udanym przedsięwzięciem – małżeństwem z Dolores Foyle, piękną i inteligentną Amerykanką.
Dolores, niegdyś olśniewająca blondynka, poświęciła życie na zmagania, by związać koniec z końcem, wychowując trzy córki i dbając o dom w Londynie. Jej córki, każda z innymi aspiracjami i losami, dodają głębi fabule: Teresa, arystokratka, której życie po małżeństwie zbankrutowało; Agnes, żona dyplomaty, oraz Zita, najmłodsza i najbardziej tajemnicza, która wychodzi za bogatego bankiera Roberta Harmera.
Baring kreśli swoje postacie z wielką precyzją, tworząc skomplikowane relacje międzyludzkie i sytuacje pełne emocji. Małżeństwo Zity z Harmerem, które miało być ucieczką od biedy, staje się źródłem niespodziewanych wyzwań i rozczarowań. Żyjąc w wiejskim domu, Zita odkrywa, że jej mąż prowadzi życie pełne sekretów, a brak wymiany myśli i zainteresowań między nimi staje się coraz bardziej widoczny.
Samotna pani z Dulwich to nie tylko fascynująca powieść obyczajowa, ale również głęboka analiza społeczna tamtych czasów. Baring z wnikliwością obserwatora ukazuje trudności, z jakimi borykają się kobiety, ich zależność od mężczyzn i społeczne konwenanse.
Maurice Baring (1874–1945), angielski powieściopisarz, dramaturg, poeta, tłumacz, eseista i specjalista od literatury rosyjskiej, a także dyplomata, dziennikarz, poliglota. Przyjaciel H. Belloca i G.K. Chestertona, przedstawiciel katolickiego odrodzenia kulturalnego w Anglii. W 1909 r. nawrócił się na katolicyzm. Jego twórczość wysoko cenili Evelyn Waugh i François Mauriac. Najważniejsze jego utwory to "Cat’s Cradle", "C", "Daphne Adeane", "The Coat Without Seam", "Tinker’s Leave". Tłumaczony m.in. na francuski, hiszpański, włoski i niemiecki. Po polsku ukazały się tylko dwie powieści Baringa: "Daphne Adeane" w 1933 r. (tłum. Janina Bucholzowa) oraz "Tunika bez szwu" — dwukrotnie w 1933 r. (tłum. Karolina Beylin) i w 1995 r. (tłum. Halina Ostrowska).