Żabie. Czarnohora. Reedycja mapy topograficznej WIG
Czarnohora – Żabie (reedycja mapy WIG)
Skala 1:75 000 | Wydanie I, Warszawa 2002
Topograficzna mapa krajoznawcza na podstawie arkusza WIG: Pas 56, słup 39
Reedycja klasycznego arkusza Wojskowego Instytutu Geograficznego obejmująca serce Czarnohory i przyległe pasma Karpat Wschodnich. Mapa została powiększona do skali 1:75 000 i wzbogacona o aktualizacje współczesne – zaznaczono nowe szosy, mosty, a także atrakcje krajoznawcze: ostańce piaskowcowe, zabytkowe cerkwie i punkty widokowe.
Na arkuszu znajdują się najwyższe szczyty Karpat Ukraińskich: Howerla (2061 m), Pietros (2020 m), Pop Iwan (2022 m), północna część Połonin Hryniawskich ze Skupową (1580 m) oraz fragment Karpat Pokucko-Bukowińskich z Białą Kobyłą (1479 m). To tereny zamieszkiwane niegdyś przez Hucułów, których kultura, tradycje i sposób życia zostały opiewane przez Stanisława Vincenza w jego słynnym eposie Na wysokiej połoninie.
Na odwrocie mapy znajduje się reprodukcja tekstu Henryka Gąsiorowskiego pt. „O Hucułach w Czarnohorze” (z tomu XI „Wierchów”, 1933 r.) wraz z 20 archiwalnymi fotografiami, które przybliżają dawny świat pasterskich połonin, cerkiewek i huculskiej codzienności.
Mapa, choć oparta na przedwojennym podkładzie topograficznym WIG, została przystosowana do potrzeb współczesnych wędrowców. Jest szczególnie cenna dla wytrawnych turystów i pasjonatów Karpat Wschodnich – pokazuje m.in. dawne płaje, ścieżki, mostki, młyny, zagrody, szałasy i zymarki. Choć wiele z tych obiektów już nie istnieje, to tam, gdzie widnieje staja lub zymarka – można liczyć na dostęp do wody. Przydatne są również numery przedwojennych słupków granicznych. Wysokości podano według starych map austriackich, a górna granica lasu znajduje się dziś wyżej niż w okresie międzywojennym.