Piękna Litera. Uncjała, italika
- Podręcznik do kaligrafii
Kiedy Ewa Landowska i Barbara Bodziony rozpoczynały pracę warsztatową, a był to rok 2006, materiały źródłowe wszelkiego rodzaju były jeszcze słabo dostępne. To właśnie wtedy deficyt takiego wydania był nadzwyczaj odczuwalny. Dziś, kiedy dostępność materiałów, zarówno internetowych, jak i wydawniczych jest ogromna, chęć wydania podręcznika rodzi się tylko z potrzeby "zapisania" pewnego rozdziału pracy nad literą obu autorek. Blisko 10 lat intensywnej pracy z ludźmi, pozwala zunifikować podstawowe zagadnienia dotyczące procesu nauki pięknego pisania, zawrzeć je w zwartej formie i oddać w dobre ręce.
Piękna Litera nie jest w swym założeniu kompendium wiedzy o kaligrafii. W prostej, minimalistycznej formie nawiązuje do klasycznych podręczników kaligrafii. Fani albumowych wydań nie znajdą tu nic dla siebie. Miłośnicy pięknej klasycznej litery mogą liczyć na kilka cennych wskazówek - jak pracować z literą, gdy nie ma się możliwości uczestniczenia w zajęciach, jak unikać błędów, jak nauczyć się je dostrzegać, jak ćwiczyć.
Tego wszystkiego dowiedzą się czytelnicy na podstawie dwóch krojów: uncjały oraz italiki. Planowane są kolejne części, kaligrafia bowiem to piękna historia rozwoju kultury zawarta w pięknej formie litery.
Podręcznik przeznaczony jest wyłącznie do użytku prywatnego. Wykorzystywanie go do celów komercyjnych (w tym do prowadzenia działalności edukacyjnej) możliwe jest tylko za pisemną zgodą autorek.
BARDZO WAŻNA UWAGA. Proszę się nie dziwić, jeżeli po otwarciu egzemplarza zobaczycie goły grzbiet z widocznym szyciem, to był zamierzony cel. Już wyjaśniamy, dlaczego… Książka „Piękna Litera” oprawiona jest w specjalną oprawę, zwaną broszurą szwajcarską. Cecha charakterystyczna takiego rodzaju oprawy to otwarty grzbiet i umocowanie okładki tylko do tylnej części bloku książki. Dzięki temu rozwiązaniu można zobaczyć łączenie składek, które, podobnie jak w książce dawnej, są szyte i tworzą dekoracyjne „zwięzy”. Oprawa taka jest bardzo estetyczna i trwała dzięki dodatkowemu klejeniu... A więc prosimy, by się nie martwić – nie jest to jakiś defekt i niedopracowanie.
Pismo łacińskie, którym zapisano tysiące łacińskich słów, stanowiących podwaliny naszej kultury, wpierw na zwojach papirusowych, a później także w kodeksach pergaminowych, przechodziło pod wpływem rozmaitych czynników nieustanne przeobrażenia, które przejawiają się nie tylko w zmianie ogólnego charakteru pisma, ale także w kształtach poszczególnych liter. Pismo uncjalne, którym zajmiemy się w tym rozdziale pojawia się u schyłku III wieku po Chrystusie i jest kolejnym po kapitale alfabetem majuskulnym. Aby dobrze zrozumieć dojrzałą formę uncjały trzeba choćby krótko przypomnieć poprzedzającą ją historię pisma łacińskiego. Pierwszym łacińskim pismem kodeksowym czasów rzymskich jest kapitała. (Wprowadzenie)