Syryjskie Hymny o Maryi
W poezji św. Efrema Syryjczyka oraz jego ucznia, Jakuba z Sarug, szczególne miejsce zajmuje postać Maryi, ukazywana jako uboga i dziewicza Matka Chrystusa. Taki obraz Matki Bożej, bliski duchowości syryjskiej, sprzyjał rozwojowi maryjnej pobożności w Kościele. Św. Efrem, znany także jako Doktor Maryjny, słynął z niezwykle obrazowego, metaforycznego języka oraz głębokiej znajomości Pisma Świętego, na której opierał swoje ujęcie mariologii. Podkreślał cztery fundamentalne prawdy o Maryi: Jej macierzyństwo Boże, rolę Nowej Ewy współuczestniczącej w dziele odkupienia, Jej piękno i świętość oraz czystość i bezgrzeszność. W książce zebrano jego hymny poświęcone Maryi wraz z komentarzami objaśniającymi ich teologiczną treść, dzięki czemu czytelnik może pełniej zrozumieć duchowe dziedzictwo Efrema.
Jakub z Sarug, kontynuator jego myśli, rozwijał i potwierdzał nauczanie swojego mistrza, a w jego pismach po raz pierwszy pojawia się motyw kresu życia Maryi oraz opis Jej pogrzebu. Hymny obu autorów uznawane są za jedne z najpiękniejszych w całej tradycji Kościoła i odegrały znaczącą rolę w umocnieniu oraz rozpowszechnieniu kultu Matki Bożej.