Opowieść o pochodzeniu Świętego Rzymskiego Cesarstwa Myszy

Jest pewien świat, w którym kultura nie porzuca swoich dóbr jak balastu w pędzie za nowinkarstwem. W którym nauka o cnocie nadal stanowi fundament życia publicznego. Gdzie społeczeństwo nadal widzi siebie jako Lud Boży, powiązany nićmi braterstwa. W którym opiewa się w pieśniach historie wspólnego pochodzenia i celu, a życie na ziemi traktuje jak przygodę. Gdzie liturgia nadal uważana jest za najwyższy czyn społeczny i kulminację wysiłków całej wspólnoty w służbie Bogu.

Ten świat istnieje tu i teraz, w zakamarkach starych domów, w zacisznych poddaszach, pod naszymi stopami. Zamieszkały przez mysich rycerzy, książęta, kapłanów i damy, otwiera się przed czytelnikiem, małym i dużym, w pierwszej opowieści ze Świętego Rzymskiego Cesarstwa Myszy.

Opowieść o pochodzeniu Świętego Rzymskiego Cesarstwa Myszy to krótka, bogato ilustrowana powieść o spotkaniu dwunastoletniego chłopca z mysim rycerzem, przedstawicielem ukrytej mysiej cywilizacji, żyjącej dziedzictwem obyczajów i liturgii złotego wieku średniowiecza, w perfekcyjnym, integralnym społeczeństwie chrześcijańskim.

Rycerz opowiada chłopcu historię pochodzenia mysiego ludu, zaczynając od czasów Adama, która nawiązuje językiem i motywami do klasycznych legend i opowieści biblijnych, przede wszystkim do ksiąg Rodzaju i Wyjścia. Lud mysi mierzy się w niej z problemami, których współczesny człowiek doświadcza w konflikcie między tradycją katolicką a⁠⁠⁠⁠⁠ technokracją i modernizmem.

Celem książki jest zanurzenie młodego czytelnika w świat bogactwa cywilizacji chrześcijańskiej, tradycyjnych obyczajów, klasycznej liturgii rzymskiej, etosu rycerskiego; oraz rozbudzenie chrześcijańskiej wyobraźni przez obcowanie z elementami chrześcijańskiego mitu, a także przez osadzenie historii myszy na osi konfliktów filozoficznych, czy antropologicznych, obecnych w chrześcijańskiej narracji od wieków. 

Postacie opowieści NIE SĄ antropomorficznymi alegoriami, których forma zwierzęca ma na celu wzbudzać sympatię, uwypuklać lub przedstawiać humorystycznie cechy ludzkie, jak w bajkach La Fontaine’a lub Beatrix Potter.

Przedstawienie postaci jest rozwinięciem idei ikony św. Krzysztofa jako cynocephala — człowieka z głową psa. Są to więc ludzie, potomkowie Adama, reprezentujący mieszkańców krańca świata. „Myszogłowi” to perfekcyjni obcy, ludzie tak niemieszczący się w kategoriach cywilizowanego świata chrześcijańskiego, tak dzicy, że aż przypominający zwierzęta. Są obrazem tych, do których wysłany jest każdy chrześcijanin w nawoływaniu do niesienia Ewangelii wszystkim ludom i aż po krańce ziemi.

Książkę polecamy dla dzieci i młodzieży w wieku 7-14 lat.

Jakub Bednarz — urodzony w 1995 r. Mąż, rzymski katolik. Absolwent studiów licencjackich na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Sztuki Mediów oraz magisterskich na Gobelins, l'école de l’image w Paryżu na kierunku filmu animowanego.