Pewnej wiosennej nocy na szeregu wysepek u wybrzeży Bretanii pojawiły się metalowe tablice z wymalowaną lilią Burbonów i napisem: „Filip VII Faramund, król Francji, wziął to miejsce w posiadanie 29 kwietnia 2000 roku”. Rankiem 30 kwietnia redaktorzy Agence France-Presse znaleźli na swych biurkach następujący komunikat: „Akcja, która w moim imieniu została przeprowadzona w nocy z 29 na 30 kwietnia, jest akcją symboliczną. Jej celem nie jest ustanowienie we Francji prawomocnej władzy jej królów. Nie jest spełniony żaden z zasadniczych warunków religijnych, duchowych, moralnych, społecznych i politycznych, które są niezbędne do przeprowadzenia restauracji monarchii. Mimo to jestem królem. I przed Bogiem odpowiadam za los mojego kraju... Podpisano: Filip Faramund”.
Kim jest ów tajemniczy król?
Czy przywrócenie monarchii jest niemożliwe?
Czy demokracja jest najlepszą i ostateczną formą rządów?
I jakich środków użyje republika, by powstrzymać władcę „równoległego królestwa”?
Czy znów sięgnie po „gilotynę”?
Oto pytania, które w swej niezwykłej powieści stawia Jean Raspail, autor takich bestsellerów, jak Sire, Pierścień rybaka, Obóz świętych czy Ja, Antoni de Tounens, król Patagonii.
Jean Raspail to do bólu niepoprawny politycznie zuchwalec, za nic mający bożki demokracji, tradycjonalistyczny anarchista i reakcyjny rebeliant. Jego pisanie to opowieść o powrocie do początku. Do 'świata wiecznego', świata zasady monarchicznej i katolickiej, które przez wieki były podporą Kościoła i cywilizacji europejskiej.
Jacek Bartyzel
Obóz świętych został odtrącony i przemilczany przez postępowe salony. Oczywiście płonące francuskie przedmieścia nadały książce nowy kontekst i dopiero one zniosły polityczne tabu, które Raspail miał odwagę złamać już ponad trzydzieści lat temu.
Rafał A. Ziemkiewicz
A gdyby spadkobiercy księżycowego papieża pozostali wierni i nieśli brzemię świętego Piotra aż dotąd? A gdyby niezłomny duch Benedykta żył w kolejnych jego następcach, którzy, kto wie? Może stanowiliby ukryty fundament, na którym nieświadomie trwa widzialny Kościół? A może Bóg potępiłby ich upór?
